Ἐφημερίδα Θεσσαλία 23 Ὀκτωβρίου 2016

Μια καινούρια μέρα αρχίζει

Σκέψεις και ιδέες βασισμένες στο ομώνυμο βιβλίο
της εκπαιδευτικού και ποιήτριας Σταυρίνας Λαμπαδάρη (Εκδόσεις Κοντύλι)

Γράφει η Σταυρίνα Λαμπαδάρη

Κάθε φορά που ο φόβος χτυπά την πόρτα μου,
προσπαθώ να τον περιορίσω υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου
πόσο συχνά η ίδια η πραγματικότητα έρχεται
να τον αποδυναμώσει ή τον ακυρώσει.

Ο φόβος με αποσταθεροποιεί. Αποκτώ τη συνήθεια να γράφω σ’ ένα χαρτί τις ανησυχίες και τους φόβους μου. Κάθε φορά διαπιστώνω ότι, μόλις καταγράψω αυτό που με απασχολεί ή με βασανίζει, νιώθω να μειώνεται αισθητά η έντασή του. Είναι σαν να το αποδυναμώνω, σαν να το φέρνω σε διαστάσεις που μπορώ περισσότερο να αντέξω. Η ψυχή μου ηρεμεί κι εγώ αισθάνομαι περισσότερο δυνατός και βέβαιος. Οι φόβοι μου, όταν είναι ελεγχόμενοι, σε κάποιες περιπτώσεις με βοηθούν. 

Πολύ συχνά, όμως, όταν είναι εκτός του πεδίου της λογικής, με καταδυναστεύουν λειτουργώντας πάνω μου σαν βαρίδια ασήκωτα, που εμποδίζουν την εξέλιξή μου μέσα από υγιείς και ισορροπημένες διαδρομές.

Κάθε φορά που αντιμετωπίζω μια δυσκολία, προσπαθώ να σκεφθώ λογικά και ψύχραιμα. Επιστρατεύω την δύναμή μου, χρησιμοποιώ τις ιδέες και τις ικανότητές μου για να αντιμετωπίσω την κατάσταση που παρουσιάζεται. Τολμώ. Δοκιμάζω. Ο αγώνας μου είναι το μάθημα και η ευκαιρία μου. Δεν το βάζω κάτω, δεν αποδυναμώνομαι και δεν τρομοκρατούμαι δημιουργώντας σενάρια αποτυχίας.

 Αγαπώ τον εαυτό μου, τον στηρίζω και υποστηρίζω τον ευλογημένο κόπο μου και την προσπάθειά μου.

Σχολιάζει η Άννα Τζοάννου, Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός

Καθώς το συναίσθημα του φόβου συνοδεύει και ρυθμίζει την ζωή του ανθρώπου από την γένεσή του, ήταν αναμενόμενο  να καταλήξει να χρησιμοποιηθεί στην κοινωνία που αυτός διαμόρφωσε ως «εργαλείο». Και μάλιστα είναι ένα εργαλείο τόσο μελετημένο και εξελιγμένο, ώστε «κάποιοι», όπως τα ΜΜΕ να το χρησιμοποιούν ως μέσον έλεγχου και καταστολής, γνωρίζοντας άριστα τις επιπτώσεις του στο άτομο και στο κοινωνικό σύνολο.

Νομίζω, πως είναι πλέον η κατάλληλη στιγμή να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά. Ούτως ή άλλως ο τρόπος με τον όποιον έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε δεν μας βοήθησε ιδιαίτερα. Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια η ανθρωπότητα είναι περίπλοκη. Δεν επιθυμώ να αναφερθώ στην «κρίση». Ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται με τον δικό του τρόπο αυτά που συμβαίνουν. Έχουμε πολλές γνώσεις και σημαντική δυνατότητα πρόσβασης σε πηγές πληροφοριών. Μπορούμε με τις ικανότητές μας να επιτύχουμε σε κάποιους τομείς.  

Όμως πόσο γνωρίζουμε τον εαυτό μας σε βάθος; Είναι σπουδαίο να παρατηρήσουμε προσεκτικά τον τρόπο που αναλύουμε, δεχόμαστε  και αποδεχόμαστε τα γενόμενα, τον τρόπο που αντιδρούμε συναισθηματικά σε ό,τι φθάνει σε μας. Θα ήταν εξαιρετικό να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, να ψαχουλέψουμε σε όλες τις κρυφές περιοχές του ανακαλύπτοντας άγνωστες δυνατότητές του. Η αυτογνωσία είναι το κλειδί που θα ανοίξει την πόρτα της πραγματικής μας ελευθερίας. 

Ένας άνθρωπος συγκροτημένος, με επίγνωση του εαυτού είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος, που ελέγχει, στο μέτρο του δυνατού, τους φόβους του.