Υπάρχουν πολλά που συμβαίνουν με ανισορροπία και πονηρία. Οι σχέσεις πλήττονται επίσης, διότι καθ' εις αποκαλύπτει τις πραγματικές δυνατότητες κατανοήσεως των πραγμάτων.
Αυτό συχνά είναι αποκαρδιωτικό, δημιουργεί απόσταση και απομάκρυνση και αίσθηση ότι δεν καταλαβαίνουν τι λέμε.
Αυτό δεν είναι καινοφανές. Είναι δύσκολο, ναι.
Πρέπει να αντέξουμε, πρέπει να το αποδεχθούμε όσο κι αν μας οδηγεί στην απομόνωση.
Ακόμη γελούν κάποιοι και καγχάζουν.
Είναι σαφές πλέον στα μάτια μου, ότι αυτή η ανθρωπότητα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, διδάσκεται όχι διά του παραδείγματος αλλά διά του δράματος...
Είναι απολύτως φανερό αυτό πλέον.
Δράμα σημαίνει καταστροφή, σημαίνει θάνατος.
Και δεν είναι βέβαιον και πάλι, ότι θα διδαχθεί, αλλά ας πούμε ότι με το δράμα αντιδρά έστω και στιγμιαίως βγαίνοντας από τον παχύδερμον ύπνον της...
χωρίς να αποκλείω την σχετικώς βάσιμη πιθανότητα ότι θα λησμονήσει λίγο αργότερα.
Δεν γίνεται, ως φαίνεται, διαφορετικά.
Όσοι το μπορούμε, με νύχια και με δόντια, με δάκρυα και γέλια, συγκεντρώνουμε την Δύναμί μας και δεν την διασκορπίζουμε σε ανοησίες και σε όλες τις παγίδες διαταράξεως, που ελλοχεύουν κάθε στιγμή...
Καλημέρα σας, όμορφες και όμορφοι...
Σταυρίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου