Γιά πές μου, τό Φῶς γεννᾶ φόβο; στό Φῶς ὑπάρχει φόβος;

 

Οἱ φὀβοι μου, οἱ φόβοι σου χρειάζονται χαϊδολόγημα καί γλυκές ψιθυριστές κουβεντούλες ἀποδοχῆς.

Δέν εἶναι δικοί μας, εἶναι ἁπλῶς ἐπισκέπτες. 
Ἡ ψυχή μου, ἡ ψυχή σου εἶναι ἀθάνατες κι ἀφόβητες.
Τούς ἀναγνωρίζουμε τούς φόβους πού ἐμφανίζονται,
τούς διακρίνουμε μέ ψυχραιμία καί γινόμαστε παρατηρητές.
Εἶμαι, εἶσαι παιδί τῆς ὑπέρτατης δύναμης.
Ἔχω, ἔχεις μία πάνσοφη, ἀήττητη ψυχή.
Μία ψυχή πού εἶναι Φῶς.
Γιά πές μου, τό Φῶς γεννᾶ φόβο; στό Φῶς ὑπάρχει φόβος;


                                                   Σταυρίνα Λαμπαδάρη